Texelse Traditie
In de weken voorafgaand aan de Meierblissen op Texel, die gereguleerd in de dorpen, maar ook door tientallen particulieren worden aangestoken, worden natuurlijke brandbare materialen op een hoop verzameld. Onder meer oud, onbewerkt hout, tuin- en snoeiafval worden op de brandstapel gegooid. Tijdens het feest zelf worden rondom de grote ‘blis’ – het Texelse woord voor vuur – vaak meerdere kleine vuurtjes aangelegd, waar kinderen aardappels kunnen poffen, broodjes kunnen bakken of marshmellows kunnen verwarmen. Een ander hoogtepunt van het feest is voor veel kinderen het vies mogen worden: door elkaar te besmeuren met de achtergebleven roet op verkoolde, afgekoelde takken, gaan de meeste bezoekers met een zwart gezicht naar huis.

Geesten verjagen
Het aansteken van de Meierblissen is naar verluidt een Germaanse traditie, afgeleid van de Walpurgisnacht. De Walpurgisnacht is oorspronkelijk een Europees pre-christelijk feest, dat in dezelfde nacht als de Meierblis (30 april – 1 mei) wordt gevierd. Met het ontsteken van de vuren zouden volgens deskundigen de geesten van de winter worden verjaagd, de lente en het licht worden verwelkomd en de vruchtbaarheid worden gevierd.

Koninginnedag op Texel
Van 1949 tot voor kort was de Meierblis op Texel door gewoonte ‘gekoppeld’ aan Koninginnedag, die ook op 30 april plaatsvond. Toen de koning werd geïnstalleerd en de festiviteiten werden verplaatst naar een paar dagen eerder, was er eerst ook sprake van de Meierblis Texel te verzetten. Uiteindelijk vond dit plan in de lokale politiek geen doorgang en worden de vreugdevuren gewoon nog altijd op 30 april aangestoken.