Tot 17de eeuw lag het gebied aan zee en werd het bewoond door vissers en boeren.

De Dennen werd aangeplant voor de productie van hout.

Dit waterrijke gebied is ontstaan toen de zandbank ‘Onrust’ aan Texel vastgroeide.

Het uitzicht vanaf het De Hoge Berg op de rest van het eiland is adembenemend.

De Hors vindt zijn oorsprong in 1749, toen een zandplaat zich bij het eiland voegde.

Een eendenkooi bestaat uit een kooiplas – een watertje – met vangpijpen en een fuik.

Bij eb valt het De Mokbaai bijna droog. De wadplaat is dan terrein voor rustende vogels.

De Muy is het gevolg van een aantal dijkdoorbraken in de Texelse geschiedenis.

Zout water waar De Petten aan grenst wordt met zoet water vermengd, zo is het water brak.

Ondanks dat Noorderhaaks een eigen eilandje is maakt het wel deel uit van gemeente Texel.

Tot 1630 was De Roggensloot een kreek die van de Waddenzee doorliep naar de Noordzee.

Bij vloed stroomt het water via kreken het gebied binnen, de kwelders staan meestal droog.

De Slufter is het gevolg van een aantal dijkdoorbraken in de Texelse geschiedenis.

Het gebied bestaat uit afgegraven kleigrond en ligt ongeveer 50cm lager.

Naast planten en zeediertjes zijn er veel vogels te vinden in Drijvers Vogelweid De Bol.