Gezondheidscheck
De ochtend op de zeehondenopvang start met een rondje langs de zeehonden voor een gezondheidscheck. De dierverzorger kijkt hoe de beesten erbij liggen en noteert bijzonderheden. ”De collega’s zien die bevindingen en kijken de dag erna of deze bijzonderheden er nog steeds zijn. In dat geval wordt het voedingsschema voor de zeehond eventueel aangepast.” Ook is er elke dag een kort overlegmoment waarbij bijzonderheden gemeld kunnen worden. Na de gezondheidscheck wordt het eten voor de zeehonden bereid. De vis wordt uitgeteld en verdeeld over emmers. Zo weet je precies hoeveel elke zeehond mag hebben. Dan is het tijd voor de eerste voeder- en schoonmaakronde, waarbij alle quarantaines en buitenruimtes schoon zijn voor het middaguur.
Slechte eters
Dieren die niet zelf eten, worden geobserveerd en gemotiveerd om te eten. Dit doet de verzorger door de zeehond tijdelijk op te sluiten en een vis erbij in het water te doen. Dit wordt alleen gedaan bij zeehonden die deze methode ook aankunnen. Een andere methode is door met een bamboestok met een haring eraan langs de bek van de zeehond te gaan. Dit stimuleert de zeehond om te eten. Het geven van voeding onder enige dwang kost veel tijd. ”Je moet een pak aan om jezelf te beschermen en vervolgens de zeehond vangen.”
Voerpresentatie
Om elf uur wordt er buiten bij de bassins een voerpresentatie gegeven aan de bezoekers van Ecomare. Terwijl de dierverzorger je over de zeehonden uit de vaste groep verteld, de dieren in opvang en zeehonden in het wild, krijgen de beesten een heerlijke emmer vol met vis. Zodra de zeehonden de visemmers zien, komen ze erop af. Totaal worden de zeehonden zo’n drie à vier keer per dag gevoerd en eten maar liefst drie kilo.
Geen dag is hetzelfde
Gemiddeld vangt Ecomare jaarlijks 100 tot 130 zeehonden op. De drukste periode in de opvang is de winter. Waar je in de zomer vooral gewone zeehonden bij Ecomare ziet, zijn er in de winter zowel gewone als grijze zeehonden in de opvang. In de winterperiode worden grijze zeehondenpups binnen gebracht en wat oudere gewone zeehonden. Zij hebben vaak een longworminfectie. Ook slechte weersomstandigheden zoals storm zorgen ervoor dat er meer zeehonden binnengebracht worden bij Ecomare. Om te voorkomen dat de dieren elkaar besmetten, worden beide soorten gescheiden gehouden. In de winterperiode komen er veel meldingen binnen waarop de dierverzorger moet anticiperen. ” De telefoon gaat op sommige dagen bijna elk uur en vaak moeten we er dan ook heen.” Vooral als de dieren nog niet gemarkeerd zijn, is het zaak dat de dierverzorger er heen gaat. ”Je weet nooit wat de dag je brengt. Of je moet naar een zeehond of er wordt een vogel binnengebracht. Ook hadden we laatst zeeschildpadden en zeepaardjes. Het is altijd schakelen op het werk, maar dit maakt het juist leuk!”
Zonder risico’s?
Het werken als dierverzorger bij Ecomare is niet zonder risico. Zo is Jasmijn ooit gebeten door een zeehond, waarna zij en flinke antibioticakuur heeft moeten nemen. ”Ik had de zeehond anders ingeschat en nu beet de zeehond een andere kant op. Dieren kunnen soms anders reageren dan je gewend bent”. Toch schrikt dit Jasmijn niet af. ”Het is pas gebeurd na vijf jaar hier werken en het overkomt iedereen in meer of mindere mate.” Als je denkt dat je zeehonden kunt knuffelen en ze heel lief zijn, dan heb je het mis. Zeehonden zijn namelijk de grootste roofdieren van Nederland.
