Wethouder Kikkert (1810-1878) maakte een kaart waarop alle stromingen, zandbanken en strandingen rondom Texel te zien waren. Hieruit bleek dat in twintig jaar maar liefst 72 schepen waren vergaan voor de Texelse kust. Voor de vuurtoren Texel kreeg Architect Quirinus Harder opdracht om een 35 meter hoge vuurtoren te ontwerpen. Die verrees op een 20 meter hoge duin op de Texelse noordpunt (nu nabij De Cocksdorp). Op 1 november 1864 werd het licht van Vuurtoren Eierland (vernoemd naar de toen nog jonge polder) ontstoken.

Eerst brandde de lamp op petroleum, later op pharoline (een brandstof voor gloeilampen) en daarna op elektriciteit. Pas in 1883 kwam er een uitkijkpost naast, waar kustwachters de scheepvaart in de gaten konden houden. In 1908 kreeg de vuurtoren op Texel voor het eerst een optiek. Hierdoor ontstond als het ‘knipperlicht’, waaraan de Texelse vuurtoren te herkennen is: De stralenbundel is vier seconden helder en één seconde duister.

Sinds 2003 is de vuurtoren onbemand en wordt het zeegebied bewaakt vanaf de Brandaris op Terschelling. De kustwachtfunctie van de Texelse vuurtoren bleef wel in tact.

Cijfers en maten vuurtoren Texel

Hoogte vuurtoren             34,7 meter (exclusief radar)

Hoogte lichtbron              53,2 meter boven zeeniveau (hoogte inclusief duin)

Positie vuurtoren              53.11 NB 04.51 OL

Materiaal                           baksteen

Lichtsein (karakter)        2 schitteringen per 10 seconden

Lichtsterkte                       2.850.000 candela

Lichtbron                          hogedruk-gasontladingslamp 2.000 Watt; brandpuntafstand 50 cm

Zichtbaarheid                  29 zeemijl, ofwel 54 km (afhankelijk van het weer)

Diameter                          8.54 meter (beneden); 7.54 meter (boven)

Verdiepingen                    8

Traptreden                       153

Geschiedenis van vuurtoren Texel in vogelvlucht

1863                      Legging eerste steen aan de vuurtoren op Texel, op 25 juli 1863 door architect Q. Harder
1883                      De vuurtoren op Texel wordt uitgebreid met een bemande uitzichtpost van de kustwacht
1914-’18               Tijdens de Eerste Wereldoorlog is het licht van de toren gedoofd.
1927                       De pharoline verlichting wordt vervangen door een elektrische installatie
1934                      Officieel opengesteld voor bezichtiging
1940                      Licht gedoofd wegens het uitbreken van WOII
1945                      De toren raakt zwaar beschadigd bij de Georgische Opstand tijdens de tweede wereld oorlog
1948                      Start renovatie vuurtoren Texel met betonringen gemaakt en daar omheen een mantel van baksteen
1954                      Forse kustafslag: De afstand vanaf de toren tot zee bedraagt nog maar 50 meter
1956                      Aanleg van een duinvoetverdediging met asfaltbeton en betonblokken
1983                      De vuurtoren krijgt de monumentenstatus
1988                      Afschaffing van de nachtdienst voor de vuurtorenwachters
1991                      De vuurtoren op Texel is alleen nog zomers dagelijks bemand, ’s winters is er ‘pieperdienst’
1996                      Verkeerde verfsoort gebruikt: de toren kleurt in rap tempo roze
2003                      Vuurtoren wordt onbemand. Terschelling nemen de taken over
2009                      Heropening voor het publiek, exploitatie door Stichting Texels Museum
2014                      De vuurtoren bestaat 150 jaar